2013 წლის 12-16 სექტემბერს, ქალაქ ბუდაპეშტში გაიმართა ICTM-ის მრავალხმიანი მუსიკის ჯგუფის მე-3 სიმპოზიუმი. ადგილობრივი ორგანიზატორი გახლდნენ: მუსიკოლოგიის ინსტიტუტი, ჰუმანიტარული კვლევის ცენტრი, უნგრეთის მეცნიერებათა აკადემია.
თემები:
- სამეცნიერო ტერმინოლოგია და ადგილობრივი მუსიკალური პრაქტიკა.
- განათლებული/დიპლომირებული მუსიკოსებისა და მისიონერების როლი ადგილობრივ მუსიკალურ პრაქტიკაში.
- ინდივიდუალისტების ერთობა.
სიმპოზიუმზე წარმოდგენილი იყო შემდეგი მოხსენებები:
- ანდა ბეიტანე (ლატვია): “ვინ ვისზე ზემოქმედებს? განათლებული მუსიკოსები და მათი გავლენა ადგილობრივ მრავალხმიან მუსიკალურ პრაქტიკაზე აღმოსავლეთ ლატვიაში”.
- ჯანი ბელუშიო (იტალია) და ოლივერ გერლახი (გერმანია): “კალაბრიაში იტალიურ-ალბანური თემების მრავალხმიანი სიმღერა”.
- ენრიკე კამარა დე ლანდა (ესპანეთი): “მუსიკის მოქმედება რამდენიმე მხარეში: რობერტო სკარლატო და ვოკალური და იასტრუმენტული მრავალხმიანობა დღევანდელ არგენტინაში”.
- ფულვია კარუზო (იტალია): “კანცონიეტა წმინდა სამების ოდაში’ ტრადიცისა და ნოვაციას შორის”.
- ჟან–ჟაკ კასტერე (საფრანგეთი): “გადაცემის სამეფო მე-6 ხმის დადგენა: მრავალხმიანი სიმღერა და განათლება ტრადიციულ დასავლეთპირინეულ საზოგადოებაში”.
- ან კოფრიე (ბელგია): ‘ტრადიციული’ მუსიკის პრაქტიკა პორტო სანტოს კუნძულზე (მადეირა)”.
- თამაზ გაბისონია (საქართველო): “პირადი გავლენის ცნობილი მაგალითები ქართულ მუსიკალურ ტრადიციაში”.
- ლერი ფრენსის ჰილარიანი (სინგაპური): “სამეცნიერო ტერმინოლოგიისა და კონცეპციების გამოყენება ადგილობრივი მუსიკალური პრაქტიკების გასაგებად, მალაიური ბარბითის (გამბუსი) დაკვრის მაგალითზ
- ქეთრინ ინგრემი (ავსტრალია): “ინდივიდუალური მომღერლების როლი სამხრეთ-დასავლეთ ჩინეთში კამის ხალხის “დიდი სიმღერის” გუნდურ შესრულებაში”.
- ენო კოჩო (დიდი ბრიტანეთი/ალბანეთი): “ალბანური მართლმადიდებელი ეკლესიის მუსიკა და მისი ადგილობრივი პრაქტიკები”.
- კატალინ ლაზარი (უნგრეთი): “მრავალხმიანობა ფინო-უნგრული ენების ხალხების ტრადიციულ ვოკალურ მუსიკაში”.
- ვეი–ია–ლინი (ავსტრია): “ურთიერთობა ტაოს საზოგადოების (აბორიგენული ეთნიკური ჯგუფი ტაივანში) ტრადიციულ სასიმღერო პრაქტიკებსა და საკლესიო საგალობლებს შორის “.
- მარკო ლუტცუ (იტალია): “რიტუალის ფორმირება. ორო კანტადოს მუსიკალური სტრუქტურის დეფინიციის ინდივიდუალური არჩევნის როლი”.
- იგნაციო მაკიარელა (იტალია). “მათთვის, ვისაც ყურები აქვს რომ ესმოდეს. ინდივიდუალური ხელწერები სარდინიულ მრავალხმიან სიმღერაში”.
- ზლატა მარიანოვიჩი (სერბეთი). “ეთნომუსიკოლოგი ეხპედიციაში: განათლებული უცხოელი თუ მუსიკის-თანამემამულეს პრაქტიკა?”
- რენატო მორელი (იტალია): “საშობაო სიმღერები ჩრდილოეთ იტალიასი, დაბეჭდილ წყაროებსა და ზეპირ გადაცემას შორის. წმინდანების, ბერებისა და მღვდლების როლი ამ რეპერტუარის გავრცელებაში”.
- ულრიხ მორგენშტერნ (ავსტრია): “ბგერითი კონტრასტი, ჰარმონიული აქცენტები, ქსოვილის რითმი. მრავალხმიანი ხალხური ინსტრუმენტული პრაქტიკა როგორც გამოწვევა მუსიკოლოგიური ტერმინოლოგიისთვის”.
- იევა პანე (ლატვია): “კრეატიული ადამიანების გავლენა სოფ. ბარტას ტრადიციული მრავალხმიანი სიმღერის ბუნებრივ მიმდინარეობაზე”.
პანელი: განათლებული მუსიკოსების, მეცნიერებისა და მისიონერების მიერ შექმნილი “ახალი ტრადიციები”
- პაოლო ბრავი (იტალია). “სწავლა, კულტურული ღირებულებები და ხმის ფორმირება სარდინიულ სა ნუორესას გუნდებში”.
- კრისტინა გირარდინი (იტალია). “ფრანჩესკო ბალილა პრატელა და გუნდური სიმღერა რომანიაში”.
- გერდა ლეხლაიტნერი (ავსტრია). “ზულუსების 1908 წლის ჩანაწერები: კონფლიქტი “ტრადიციასა” და “თანამედროვეობას” შორის”.
- ნონა ლომიძე (ავსტრია/საქართველო). “ქართული ხალხური მუსიკა – პროფესიონალიზაციით გამოწვეული ტრადიციის ცვლილებები?”
- ჟანა პარტლასი (ესტონეთი). “ადგილობრივ და საერთაშორისო, ხალხურ და სამეცნიერო ტერმინოლოგიას შორის. რუსული ტრადიციული მრავალხმიანი სიმღერის მაგალითი”.
- დაივა რაჩიუნაიტე–ვიჩინიენე (ლიტვა). “განათლების გავლენა სუტარტინესის პრაქტიკაზე მე-20 საუკუნეში”.
- გვიდო ბ. რაშიერი (იტალია). “მრავალხმიანი მუსიკა ჩრდილო-დასავლეთ იტალიის თანამედროვე ვოკალურ და ინსტრუმენტულ ტრადიციაში”.
- პალ რიხტერი (უნგრეთი): “მონოფონია უნგრულ ხალხურ მრავალხმიან ინსტრუმენტალ მუსიკაში”.
- კატა რისკო (უნგრეთი). “მრავალხმიანი მუსიკის მიმართულებით – გაბურჟუაზიულება და ახალი მუსიკალური იდეალები უნგრული ხალხური მუსიკის ჩრდილო-დასავლეთ რეგიონში”.
- კონსტანტინ სეკარა (რუმინეთი). “ბიზანტიური სტილის რუმინული საშობაო სიმღერები. მონოდიისა და ისონის (ისოკრატემა) ტრადიციები წერიობით წყაროებსა და ზეპირ გადაცემას შორის”.
- ლანა შეჰოვიჩ–პაჩუკა (ბოსნია და ჰერცეგოვინა). “უნგრელი კომპოზიტორის იულიუს მაიორის ბოსნიური მუსიკალური თავგადასავალი”.
- იანოშ სიპოს (უნგრეთი). “მრავალხმიანი მუსიკის კვალი ზოგიერთ თურქულენოვან თემში”.
- ლუიზა ტარი (უნგრეთი): “ინდივიდუალობის კვლევის შედეგები უნგრულ ხალხურ ინსტრუმენტულ მუსიკაში”.
- ამრა ტოსკა (ბოსნია და ჰერცეგოვინა). “ეთნოაკადემიკ: მუსიკალური ტრადიციის ხელახალი ინტერპრეტაცია”.
